FF vooR-stellen

Dit is COPY KIKI.

Ik schrijf laat-maar-zeggen-hoe-noem-je-dat-ook-alweer-oh-ja tekst. Over taal, mensen, relaties – met humor en zelfspot. Over hoe het zinnetje ‘ff voorstellen’ me triggert naar hoe ik vroeger leerde hoe “het hoort”: ‘Het is kennismaken, je stelt niks voor.’ Over de dingen die ik moet… ‘ik moet helemaal niets.’

Die groeven in mijn brein zijn als een soort linosnede. Gedrag, gedachten, opvattingen, vooroordelen – ze hebben zich een weg gegutst en (niet altijd) mooie krullen naast de linoplaat achtergelaten.

Nu denk ik aan Rogier, die ene jongen uit mijn klas. De guts in zijn hand, ondanks alle waarschuwingen van de juf. “Altijd van je af, en NIET je hand achter de plaat.” Hoe hij zo keihard door zijn vinger ging, dat het bloed door het handvaardigheidslokaal spoot. De handvaardigheidsjuf – ja, precies zoals je haar nu voor je ziet: jampotglazen, schort met bloemen, KPK-bloempot mix – raakte in complete paniek. Drama. Chaos.

En toch, dat zijn de verhalen. In mijn geval, vaak van hak op tak. De mooie krullen. Het bloed dat spuit. Het leven dat verloopt.

Ach, lees gewoon lekker mee.