Human Design? Kook gewoon een ei
De mens is verslaafd aan persoonlijkheidsprofielen. Niet een beetje nieuwsgierig, maar op het maniakale af. Geef ze ongelijk. Want ja, hoe word je de beste versie van jezelf zonder persoonlijkheidsprofiel..
Dus vullen we dingen in.
Human Design charts vol pijlen, lijnen en termen, waar het lijkt alsof je ingewanden je levensmissie bepalen. De Myers-Briggs type indicator geeft je vier letters. Het Enneagram werkt met nummers, vleugels en schaduwzijden. Alsof je persoonlijkheid een IKEA-handleiding is waarbij jij, als je alles chronologisch doorloopt en geen schroefjes kwijtraakt, uiteindelijk een Billy mag zijn.
Op datingapps, LinkedIn en Instagram staan kleuren, hechtingsstijlen, Human Design-types en kernkwadranten:
“Ik ben een groene ESFJ met bindingsangst en een overontwikkelde dramadriehoek.”
“Ik heb een veilige hechting, maar alleen als jij geen anxious-preoccupied vibe hebt.”
“Ik ben een Manifesting Generator met sacrale autoriteit en een open hartcentrum, tenzij Mercury in retrograde is.”
We zijn losgeweekt van de instituties en vastgelijmd aan onze persoonlijkheidsprofielen. En als je het mij vraagt, maken we het onszelf weer onnodig moeilijk.
Stel gewoon de vraag: Hoe kook jij je ei?
Einneagram
Het Eigeel-Exactje zet een wekker op zes minuten en dertig seconden. Noemt dat precisie en noemt precisie rust, maar raakt onherstelbaar van slag als het eigeel iets te stevig is. Heeft regenjassen die nooit lekken, mappen met garantiebewijzen en huilt in strak afgebakende tijdslots onder een perfect gevouwen dekentje.
De Slow-Boiler (aka de koudwaterstarter) zet pan, ei en water tegelijk op het vuur. Doet alles op gevoel, heeft planten met namen als Wim of Nina, weet zonder te vragen waar je pijn zit en kijkt je aan alsof je graag aangekeken wilt worden.
De Eismijter (aka de kokend-in-water-later) wacht tot het water kolkt en flikkert het ei er dan keihard in want ‘daar word je hard van’. Fietst door rood, doucht koud af, zegt “ik ben gewoon eerlijk” vlak voordat ‘ie je keihard kwetst en weet precies waar je grens ligt - om er dan vrolijk overheen te dansen.
De Wegloper zet een pan op, wordt afgeleid door een gedachte die een zijweg werd die een bos werd dat een boek werd dat weer een herinnering werd, en komt pas terug als het ei een fossiel is geworden. Laat het dan nog even liggen om na te denken over z’n eigen consistentie. Routines worden al snel een puinhoop en noemt mislukkingen “een fase met potentie”.
Je hebt natuurlijk ook mensen die het hele concept van koken principieel ontkennen - meestal met een koekenpan of door een overtuiging. Ik noem ze de Einarchisten.
De Omelettoloog (aka de bakker) wil het ei zien, horen, voelen. Direct in de pan met roomboter, chiliolie, komijn en soms feta “voor de vibe”. Leeft intuïtief, kookt chaotisch en brandt dingen aan. Spiegel, hele dooier, kapotte dooier, kaas, ketchup, scrambled - hier scharen we alles onder wat ooit in een koekenpan heeft gelegen.
De Vegan kookt of bakt geen ei maar herkent de symboliek. Heeft black salt in huis voor geurherinnering, snijdt tofu in mathematisch perfecte blokjes en fluistert tijdens brunch:
“Ik was vroeger een kokend-in-water-later.” Alsof dat iets is wat je pas na je derde EMDR-sessie weer hardop mag zeggen. Zou het nu niet over het hart verkrijgen om een ei zelfs maar een beetje te laten schrikken.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de kookomstandigheden: speciaal eierpannetje, inductie of gas. Waterkoker. Koelkast of plank. Plofkip of hobbykip. Eén ei of vier. Hoog in de bergen, in de stad, op een kookeiland of in een tiny house zonder afzuiger.
Ik heb nog nooit iemand ontmoet die op exact dezelfde manier een ei kookt. Wat dit, ironisch genoeg, de beste persoonlijkheidstest maakt. Omdat het eindelijk eens rekening houdt met onze favoriete eigenschap: uniek zijn.
Dus ja. Human Design is mooi.
Meyers-Briggs is vermakelijk.
En misschien is het super blauw, oranje of beige van me om dit te zeggen.
Maar als je me écht wil leren kennen,
dan is er voor mij maar één vraag die telt:
Hoe kook jij je ei?